СВОДНЫЙ ЭЛЕКТРОННЫЙ КАТАЛОГ БИБЛИОТЕК БЕЛАРУСИ	История поисков

Справка

    Помнік старабеларускай пісьменнасці. Збор законаў феадальнага права, які дзейнічаў у Вялікім Княстве Літоўскім з 1589 г., а пасля далучэння Беларусі да Расійскай імперыі – у Віцебскай і Магілёўскай губернях да 1831 г., у Віленскай, Гродзенскай і Мінскай губернях – да 1840 г. Складзены на аснове Статутаў Вялікага Княства Літоўскага 1529 г. і 1566 г., кадыфікацыі і сістэматызацыі норм мясцовага звычаёвага права, пастаноў дзяржаўных і судовых устаноў, Судзебніка 1468 г., прывілеяў і інш. Статут 1588 г. замацоўваў ідэю рэлігійнай талерантнасці і бараніў інтарэсы жыхароў краіны незалежна ад веравызнання. У адрозненні ад лацінамоўных кодэксаў іншых еўрапейскіх краін Статут напісаны і выдадзены на зразумелай абсалютнай большасці жыхароў Княства старабеларускай мове.

        Сп. ад

Трэці статут Вялікага княства Літоўскага

        Гл. таксама

ЛІТОЎСКІЯ СТАТУТЫ

Статут Великого княжества Литовского (1588) (на іншай мове)

        Крыніцы iнфармацыі
    Беларуская энцыклапедыя. Т. 15. – Мн., 2002.
    Энцыклапедыя гісторыі Беларусі. Т. 6. Кн. 1. – Мн., 2001.