СВОДНЫЙ ЭЛЕКТРОННЫЙ КАТАЛОГ БИБЛИОТЕК БЕЛАРУСИ	История поисков

Справка

    Упершыню ўпамінаецца ў 1538 г. (па другім крыніцам – у 1552 г.) як маёнтак. У 1567 г. у Полацкім павеце Вялікага Княства Літоўскага, потым у Полацкім ваяводстве Рэчы Паспалітай. Пасля 2-га падзелу Рэчы Паспалітай (1793 г.) – у Расійскай імперыі, у Празароцкай воласці Дзісенскага павета Віленскай губерні. У 1888 г. Псуя падзялялася на некалькі частак: мястэчка Псуя, фальварак Старая Псуя, фальварак Новая Псуя, вёска Псуя над ракой Ішанкай. У 1921–1939 гг. – у складзе Польшчы, у Дзісенскім павеце Віленскага ваяводства. З верасня 1939 г. – у БССР. Са студзеня 1940 г. – вёска у Пліскім раёне Вілейскай вобласці. Пасля Вялікай Айчыннай вайны суседняя вёска Вуглы злучылася з Псуяй і стала яе самастойнай вуліцай. Псуя стала цэнтрам Вуглоўскага сельсавета. З верасня 1944 г. – у Полацкай, са студзеня 1954 г. – у Маладзечанскай абласцях. З ліпеня 1954 г. – цэнтр Псуеўскага сельсавета. Са студзеня 1960 г. – у Віцебскай вобласці, са снежня 1962 г. – у Глыбоцкім раёне. З 2010 г. – аграгарадок.
    Цэнтр Псуеўскага сельсавета Глыбоцкага раёна Віцебскай вобласці, размешчана на беразе аднайменнага возера.

        Гл. таксама

Псуя, деревня (Глубокский район) (на іншай мове)

        Крыніцы iнфармацыі
    Назвы населеных пунктаў Рэспублікі Беларусь : Віцебская вобласць : нарматыўны даведнік. — Мінск, 2009.
    Гарады і вёскі Беларусі : энцыклапедыя. Т. 10. Віцебская вобласць, кн. 2. — Мінск, 2019.
    Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 13. — Мінск, 2001.
    БД "Единый реестр административно-территориальных и территориальных единиц Республики Беларусь" Нацыянальнага кадастравага агенцтва. Дата звароту: 27.07.2019.
    БД "Государственный каталог наименований географических объектов Республики Беларусь" Дзяржаўнага цэнтра картографа-геадэзічных матэрыялаў і даных РБ. Дата звароту: 27.07.2019.