СВОДНЫЙ ЭЛЕКТРОННЫЙ КАТАЛОГ БИБЛИОТЕК БЕЛАРУСИ	История поисков

Справка

    У старажытнасці гэтыя землі насялялі кельцкія плямёны, у 1-ую пал. 1 тыс. н. э. – германцы. Каля 6–7 стст. тэрыторыю засялялі палабскія славяне – плямёны лужычанаў і мільчанаў. У 7–9 стст. тэрыторыя Лужыцы ўваходзіла ў склад славянскіх дзяржаў Само і Вялікамараўскай дзяржавы. З 928 г. пачалося заваяванне германскімі феадаламі. У 983 г. – у складзе Мейсенскага маркграфства. У 1002 г. – у складзе Польшчы. У 1031 г. Лужыца вярнулася пад уладу Мейсена. З канца 11 ст. – пад уладай Чэхіі. З пачатку 14 ст. – пад кантролем Брандэнбурга. З 12 ст. – германізацыя лужыцкіх земляў. У 1635 г. – у складзе Саксоніі, акрамя акругі г. Котбус. З 1815 г. – у Прусіі. З 1950-х гг. пачалося адраджэнне нацыянальнай мовы і культуры лужычанаў у складзе ГДР.
    Знаходзіцца на ўсходзе Германіі і на паўднёвым захадзе Польшчы, паміж рэкамі Эльба (Лаба) і Одэр (Одра).

        Варыянтная форма назвы

Lausitz, гістарычная вобласць (нямецкая мова)

Łużyce, гістарычная вобласць (польская мова)

Лаўзіц, гістарычная вобласць

Лужыцкая Сербія, гістарычная вобласць

Лузацыя, гістарычная вобласць

        Гл. таксама

Лужица, историческая область (Европа Центральная) (на іншай мове)

Верхняя Лужыца, гістарычная вобласць (Еўропа Цэнтральная) (больш вузкае паняцце)

Ніжняя Лужыца, гістарычная вобласць (Еўропа Цэнтральная) (больш вузкае паняцце)

        Крыніцы iнфармацыі
    Беларуская энцыклапедыя. У 18 т. Т. 9. — Мінск, 1999.
    Новая Российская энциклопедия. Т. 10 (1). — Москва, 2012.
    Большая энциклопедия. В 62 т. Т. 26. — Москва, 2006.